Het leven als reis

Mijn uitgangspunt is dat het leven een reis is, waarbij ieder mens wel een beetje voor ogen heeft waar hij/zij uiteindelijk uit wil komen. De uitdaging daarbij is om de koers daartoe zo goed mogelijk te kunnen bepalen en zoveel mogelijk op koers te blijven.

Soms zit het leven tegen en zijn, of lijken, afwijkingen van deze koers onvermijdelijk. Het gevoel gewild of ongewild een andere route te zijn ingegaan, kan stress of andere psychische klachten veroorzaken.

De ene mens heeft sneller de richting weer bepaald dan de andere. Dat kan aan allerlei factoren liggen, zoals opvoeding, eerdere trauma’s, mentale belastbaarheid, veerkracht, hulpbronnen etc.

Deze factoren bepalen, onder andere, wat je ideeën en opvattingen over jezelf en het leven zijn. Ben je geneigd jezelf te zien als minderwaardig, een slachtoffer, een buitenstaander, of en pechvogel, dan zal je andere richtingaanwijzers (c.q. valkuilen) tegenkomen, dan wanneer je een groot vertrouwen hebt in je innerlijke navigatiesysteem en je alleen het idee hebt de software daarvan te moeten updaten.

Ik zie het als een voorrecht, boeiend en leerzaam om gedurende mijn behandeling een tijdje met je mee te reizen en je, waar mogelijk, wat instrumenten aan te reiken, waarmee je, soms heel snel en soms na wat langere tijd, je reisdoel weer helder voor ogen heb.